(Article from Razali’s FB Page)

Baru-baru ini Rizab Persekutuan (Fed) AS telah meningkatkan kadar faedah secara drastik sebanyak 0.75% untuk menentang inflasi.

Di Malaysia, bagi mereka yang mempunyai hutang berasaskan kadar boleh ubah, anda perlu bersiap sedia untuk kenaikan kadar antara 0.25% hingga 0.5% pada tahun ini.

Kadar sekarang ialah 2%, selepas BNM meningkatkan kadar 0.25% pada bulan Mei.

Ini bermakna OPR dijangka naik kepada antara 2.25% hingga 2.5% tahun ini. Malah ramai juga penganalisis meramalkan ia akan dinaikkan lagi sebanyak 0.5% kepada 3% tahun depan.

• 

Kenaikan di Malaysia dijangka tidak drastik, tetapi dalam jangka pertengahan, orang ramai perlu bersiap sedia untuk membayar ansuran lebih tinggi.

Jika kadar dinaikkan 0.5% tahun ini, dan baki hutang anda RM500,000, ansuran anda berpotensi meningkat sehingga maksimum RM2,500 setahun. Atau lebih kurang RM200+ sebulan.

JIka OPR kembali kepada kadar 3% tahun depan, iaitu kenaikan 1% daripada tahap semasa, baki hutang yang sama menyaksikan ansuran anda meningkat sehingga maksimum RM5,000 setahun. Atau lebih kurang RM400+ setahun.

Kadar faedah purata Malaysia sejak tahun 2000 ialah kira-kira 3% (Lihat graf)

BNM kemungkinan besar perlu menaikikkan kadar untuk memastikan Ringgit tidak jatuh lagi akibat kekuatan dolar AS (disebabkan kenaikan kadar di AS) dan juga untuk menentang inflasi

Maka para peminjam di Malaysia patut merancang kewangan mereka untuk menghadapi senario peningkatan kadar faedah selanjutnya.

(Article from Razali’s FB Page)

Mungkin pergolakan pasaran baru-baru ini mendorong segelintir pelabur untuk kembali kepada konsep nilai.

Nilai sesuatu aset akhirnya tidak boleh lari daripada satu daripada dua faktor berikut::

1. Keupayaan menjana untung
2. Nilai guna/utiliti

Nilai sesuatu saham, dalam jangka panjang, bergantung kepada keupayaan syarikat tersebut meraih untung bagi pemegang saham.

Dalam jangka pendek, mungkin ‘jangkaan’ keuntungan lumayan sudah cukup untuk melonjakkan harga.

Tetapi jika gagal menjana untung, atau tidak dapat menghasilkan untung seperti dijangka, harga akan jatuh (akhirnya).

Dan jika terus rugi secara berpanjangan, nilai saham tersebut akan turun kepada sifar.

Bagi aset seperti komoditi pula, nilainya terletak kepada kegunaannya, yang dicerminkan menerusi permintaan dan penawaran komoditi tersebut.

Manakala bagi mata wang rasmi negara pula, ia mempunyai nilai sebab ada utiliti, iaitu digunakan sebagai perantara untuk menjual beli. 

Nilainya semasa bergantung kepada permintaan dan penawaran, tetapi dua faktor ini boleh dipengaruhi dan disokong oleh Bank Pusat sesebuah negara.

Jadi bagi sesuatu aset lain yang tidak menjana untung dan tiada sokongan Bank Pusat, harga aset tersebut akhirnya dalam jangka amat panjang bergantung kepada nilai gunanya.

Walaupun permintaan dalam jangka pendek dan pertengahan boleh dipengaruhi oleh spekulasi atau ramalan kenaikan, dalam jangka panjang aset tersebut akhirnya perlu ada kegunaan/utiliti sebenar untuk mengekalkan nilainya.

Kalau tidak ia hanyalah sama seperti bunga tulip yang melonjak harganya beratus kali ganda sebelum jatuh kembali kepada nilai sebenar beberapa ratus tahun dulu di Belanda. 

(Article from Razali’s FB Page)

Baru-baru ini, Pengerusi RIzab Persekutuan Amerika berkata beliau akan mengambil segala langkah yang diperlukan untuk menentang inflasi.

Mengapa inflasi menimbulkan risiko bagi ekonomi dan pelaburan?  Kita tahu inflasi akan mengurangkan kuasa beli dan meningkatkan kos bagi individu, tetapi ia juga menimbulkan risiko besar bagi pasaran saham kerana:

1. Kos input semakin meningkat bagi syarikat-syarikat, tetapi kebanyakannya tidak dapat menaikkan harga produk pada kadar yang sama, lantas menjejaskan margin untung

2.  Peningkatan kos buruh, yang menyebabkan kenaikan harga produk akhir atau pengurangan margin

3. Kuasa beli dan sentimen pengguna yang terjejas

4. Situasi makroekonomi di mana bank-bank pusat perlu menaikkan kadar faedah, seterusnya meningkatkan kos pinjaman bagi perniagaan dan juga pengguna

5. Bank pusat perlu mengurangkan bekalan wang, atau sekurang-kurangnya tidak boleh melaksanakan dasar wang longgar. 

Kita sudah boleh mula melihat kesan inflasi daripada keputusan suku tahunan terkini di Bursa Malaysia. Contohnya syarikat kukuh seperti Ajinomoto yang mencatatkan kerugian pada suku tahun lepas.

Sepanjang tempoh 30 tahun lalu, apabila ada saja tanda-tanda kemelut ekonomi, Bank-Bank Pusat, terutamanya Fed di Amerika telah menurunkan kadar faedah atau menambah bekalan wang menerusi proses pengembangan kuantitatif.

Tindakan tersebut boleh dilakukan kerana inflasi yang rendah di kebanyakan negara. Tetapi kali ini ia tidak boleh diteruskan lagi kerana inflasi, dan untuk menentang inflasi bekalan wang perlu dikekang dan kadar faedah dinaikkan.

Kesannya sudah tentu akan menjejaskan harga aset-aset yang telah meningkat dengan ketara disebabkan kadar yang rendah dan dasar wang longgar sebelum ini.

Apakah yang patut diperhatikan untuk meramalkan ‘turning point’ kitaran ekonomi yang seterusnya?

1. Apabila inflasi sudah dapat dikawal

2. Tanda-tanda penyelesaian konflik di Ukraine

3. Rantaian bekalan mula stabil dan kekurangan produk mula reda

4. Fed menyatakan mereka tidak lagi menaikkan kadar 

Tetapi dalam jangka pendek, kita perlu bersedia untuk kesan kenaikan kadar faedah terhadap pasaran, terutamanya pasaran saham Amerika Syarikat.